İnsan, düşünce dünyasında sınırsızca yolculuk yapabilen tek varlıktır. Bu yolculuğun en büyülü duraklarından biri ise hayallerdir. Gerçekliğin sert yüzüyle karşılaştığımızda, içten içe bizi tutan, ayağa kaldıran ve ileriye taşıyan şey çoğu zaman yalnızca bir hayaldir. Hayal kurmak, yalnızca geleceği düşünmek değil; aynı zamanda bugünümüzü anlamlandırmak, mücadeleye değer kılmak ve yaşamın içine umut katmaktır.

Hayaller, yaşamak için bir neden sunar. Bir çocuk doktor olmayı hayal ettiğinde, o hayal onun için bir pusula olur. Başarısızlıklar, yorgunluklar ve karanlık anlar karşısında o pusula yönünü kaybettirmez. Aynı şekilde bir sanatçının hayalini kurduğu eser ya da bir gencin kendini görmek istediği yer, onları ayakta tutar. Çünkü hayal kurmak, içinde inancı da barındırır: “Bir gün olabilir” düşüncesi, insanın en güçlü yakıtıdır.

Elbette her hayal gerçekleşmez. Ama bu, onları kurmaktan vazgeçmek için bir neden değildir. Çünkü bazen hayalin kendisi bile bir gerçeğe dönüşür: azmin, sabrın ve çabanın ta kendisine. Hayal kuran insan, kendini sınırlandırmaz; içindeki potansiyeli keşfeder, başarma arzusu duyar. Bu arzu, günlük yaşamın sıradanlığını aşmasına, daha fazlası için çabalamasına neden olur.

Hayaller, karanlıkta yanan birer ışık gibidir. Zor zamanlarda yönümüzü gösterir, yalnız hissettiğimizde bize yoldaşlık eder. Her şey anlamsız geldiğinde bile, bir hayal sayesinde insan, yeniden anlam inşa edebilir. Belki de bu yüzden, en çok umudu olanlar, en çok hayal kuranlardır.

Hayal kurmak boş bir uğraş değil, insan ruhunun besinidir. O olmadan yaşamak, yalnızca var olmak demektir. Oysa hayallerle yaşamak, geleceğe inanmaktır. Bu inanç, insanı hayata bağlar; düştüğünde kaldırır, yalnız kaldığında sarar. Hayal kuran insan, asla tamamen kaybolmaz. Çünkü içinde her zaman bir başlangıç ihtimali taşır.